En toch draait
ze
Lopend als vuur
Mijn gedachten voorbij
Zingend als zand
Staand als een toren
De winden voorbij
Dan klinkt een stille
toon
Een roep uit een onzichtbare verte
Een eenzame reiziger op
Een weg naar ongekende hoogten
De zang valt om
De wind doet pijn
En in het vuur
Spoelen gedachten weg
Ver van de pijn
Dan klinkt de stem
van Galilei
Door de kille holten van de basiliek
Gedwongen tot verwerping van zichzelf
"En toch draait ze"
Gertjan
Wijnalda
juni 2000
|